Zo dichtgemaakt dat is geen kunst!
Het is een kunst om dingen open te houden, om ruimte te creëren, om te ademen. Maar soms worden we zo dichtgemaakt dat het geen kunst meer is. We worden verstikt door onze gedachten, door onze angsten, door onze twijfels.
We sluiten onszelf af van de wereld, van anderen, van onszelf. We bouwen muren om ons heen, om ons te beschermen, om ons veilig te voelen. Maar die muren worden steeds hoger, steeds dikker, steeds ondoordringbaarder.
En voor we het weten zitten we gevangen in ons eigen hoofd, in ons eigen hart, in ons eigen leven. We zijn zo dichtgemaakt dat we geen uitweg meer zien, geen licht meer kunnen zien, geen hoop meer kunnen voelen.
Maar er is altijd een weg terug, altijd een opening, altijd een mogelijkheid om weer te ademen, om weer te leven. Het is geen kunst om dicht te gaan zitten, maar het is wel een kunst om weer open te gaan, om weer ruimte te maken, om weer te ademen.
Dus laat die muren vallen, laat die angsten los, laat die twijfels verdwijnen. Open je hart, open je geest, open je leven. Want alleen als we open zijn, kunnen we echt leven.