Uitleenvergoeding aan auteurs is een compensatie die auteurs ontvangen wanneer hun werken worden uitgeleend in bibliotheken. Het is een vorm van vergoeding voor het feit dat auteurs geen directe inkomsten ontvangen wanneer hun boeken worden uitgeleend, in tegenstelling tot wanneer deze worden verkocht.
In veel landen is de uitleenvergoeding aan auteurs een wettelijk vastgelegde regeling. Bibliotheken betalen een jaarlijkse vergoeding aan beheersorganisaties, die vervolgens de opbrengsten verdelen onder de auteurs van de uitgeleende werken. Deze vergoeding kan een belangrijke bron van inkomsten zijn voor auteurs, vooral voor diegene wiens boeken veelvuldig worden uitgeleend.
De uitleenvergoeding aan auteurs is belangrijk omdat het auteurs in staat stelt om hun werk voort te zetten en te blijven produceren. Het kan een aanvulling zijn op andere vormen van inkomsten, zoals royalties van boekverkopen en lezingen. Voor veel auteurs is het een erkenning van hun werk en een vorm van waardering voor hun bijdrage aan de literatuur.
Er zijn echter ook kritieken op de uitleenvergoeding aan auteurs. Sommigen vinden dat het systeem niet eerlijk is, omdat alleen auteurs van populaire werken er echt van profiteren. Auteurs van minder bekende boeken ontvangen vaak maar een kleine vergoeding, terwijl bibliotheken wel geld verdienen door hun boeken uit te lenen.
Desondanks blijft de uitleenvergoeding aan auteurs een belangrijke kwestie in de wereld van de literatuur. Het is een manier om auteurs te ondersteunen en te stimuleren om door te gaan met het schrijven van boeken. Het is een vorm van erkenning voor hun werk en een manier om de culturele diversiteit en creativiteit in de literatuur te bevorderen. Het is dan ook van belang dat dit systeem blijft bestaan en verder wordt ontwikkeld om recht te doen aan alle auteurs die hun werken beschikbaar stellen voor uitleen in bibliotheken.