Rondom liggend is een term die wordt gebruikt in de architectuur en stedenbouw om een bepaalde manier van plaatsing van gebouwen of objecten aan te duiden. De term verwijst naar een opstelling waarbij de verschillende elementen willekeurig verspreid liggen in een bepaald gebied, zonder een duidelijke ordening of patroon.
Deze manier van plaatsing kan een interessant effect creëren en zorgen voor een speelse en dynamische uitstraling. Het kan bijvoorbeeld worden toegepast bij het ontwerpen van een park of een plein, waarbij de bankjes, bomen en sculpturen op een willekeurige manier worden geplaatst om een gevoel van vrijheid en ruimte te creëren.
Rondom liggend kan ook worden toegepast bij het ontwerpen van een gebouw of een interieur, waarbij de verschillende elementen op een nonchalante en informele manier worden gepositioneerd. Dit kan zorgen voor een unieke en creatieve uitstraling, die de ruimte een eigentijdse en levendige sfeer geeft.
Het concept van rondom liggend is dus een interessante benadering in de wereld van architectuur en stedenbouw, die kan zorgen voor verrassende en vernieuwende ontwerpen. Het biedt ontwerpers de mogelijkheid om los te breken van traditionele ordeningen en standaardopstellingen, en om te experimenteren met nieuwe vormen en composities. Het resultaat is vaak een levendige en boeiende ruimte die uitnodigt tot ontdekking en interactie.