Ina wist zo dat er bezoekers op de stoep stonden. crypt.
Op een rustige zondagmiddag liep Ina door haar straat toen ze plotseling een vreemd gevoel kreeg. Ze stopte abrupt en keek om zich heen, maar zag niets ongewoons. Toch wist ze dat er iets niet klopte. Haar intuïtie had haar nog nooit in de steek gelaten en ze besloot haar gevoel te volgen.
Ina liep langzaam verder en toen ze bij haar huis aankwam, zag ze een groep mensen op de stoep staan. Ze waren allemaal druk met elkaar in gesprek en leken haar niet op te merken. Maar Ina wist dat ze er waren. Ze voelde hun aanwezigheid als een zachte rilling over haar huid.
Ina besloot naar de bezoekers toe te lopen en hen te begroeten. Tot haar verbazing leken ze haar niet te zien of te horen. Ze praatte tegen hen, maar kreeg geen reactie. Het was alsof ze in een andere wereld waren, een wereld die alleen zij kon zien.
Ina realiseerde zich dat deze bezoekers niet van deze wereld waren. Het waren geesten, zielen van overledenen die haar wilden bereiken. Ze voelde een diepe rust over zich neerdalen en wist dat ze hun boodschap moest begrijpen.
De rest van de middag bracht Ina door met de bezoekers, luisterend naar hun verhalen en boodschappen. Ze voelde zich gezegend met hun aanwezigheid en wist dat haar intuïtie haar opnieuw de weg had gewezen.
Ina wist zo dat er bezoekers op de stoep stonden. Cryptisch en mysterieus, maar voor haar was het een teken dat ze nooit alleen was. Ze was omringd door liefdevolle zielen die haar bescherming en begeleiding boden.
En zo liep Ina verder, met een gevoel van vrede en verwondering over de verborgen wereld die om haar heen was. Ze wist dat haar intuïtie haar altijd de weg zou wijzen, zelfs als die weg leidde naar een ontmoeting met geesten op de stoep.