In 1966 werd binnen de Partij van de Arbeid (PvdA) de vernieuwingsbeweging opgericht, die bekend stond als de groep van de 10 over Rood. Deze groep wilde de koers van de partij verleggen en pleitte voor een meer radicaal en progressief sociaal beleid.
Het manifest ’10 over Rood’, opgesteld door de groep, benadrukte de noodzaak van een breuk met het traditionele sociaal-democratische beleid en het streven naar een echt socialistisch beleid. De groep was van mening dat de PvdA te veel was opgeschoven naar het politieke midden en te veel compromissen sloot met andere partijen, waardoor de partij haar socialistische principes verloochende.
De vernieuwingsbeweging binnen de PvdA wilde onder meer meer nadruk leggen op de klassenstrijd, het nationaliseren van belangrijke sectoren van de economie en het versterken van de positie van de arbeidersklasse. Ze pleitten voor een socialisme dat gebaseerd was op solidariteit en gelijkheid, en niet op compromissen met het kapitalisme.
De groep van 10 over Rood zorgde voor veel discussie en debat binnen de PvdA. Sommige partijleden steunden de vernieuwingsbeweging en sloten zich bij hen aan, terwijl anderen juist vasthielden aan de traditionele sociaal-democratische koers van de partij. De spanningen liepen hoog op en leidden tot verdeeldheid binnen de partij.
Uiteindelijk slaagde de groep van 10 over Rood er niet in om de koers van de PvdA te verleggen. De partij bleef vasthouden aan haar gematigde sociaal-democratische koers en de vernieuwingsbeweging verloor langzaam aan invloed binnen de partij. Toch heeft de groep van 10 over Rood een blijvende impact gehad op de PvdA en heeft zij bijgedragen aan het debat over de richting van de partij en het socialisme in Nederland.