Ik mis iets aan het eetgerei. Het is een raadsel dat me maar niet loslaat. Elke keer als ik aan tafel zit, voel ik dat er iets ontbreekt. Het is alsof er een stukje van de puzzel mist, waardoor het geheel niet compleet is.
Ik heb al van alles geprobeerd om erachter te komen wat het is dat ik mis. Ik heb mijn bestek al talloze keren geteld, maar elke keer kom ik weer uit op hetzelfde aantal. Ik heb mijn servies grondig geïnspecteerd, maar ook daar lijkt niets te ontbreken.
Misschien is het iets kleins, iets wat ik over het hoofd zie. Misschien is het een speciaal gereedschap dat ik niet heb, een item dat mijn eetervaring compleet zou maken. Of misschien is het iets abstracts, iets wat niet tastbaar is maar wel een essentieel onderdeel vormt van het geheel.
Wat het ook moge zijn, ik kan het niet loslaten. Het blijft aan me knagen, me achtervolgen. Elke keer als ik een hap neem, voel ik dat er iets ontbreekt. Het zit me dwars en ik kan er maar niet de vinger op leggen.
Misschien is het wel een cryptisch bericht, een verborgen boodschap die ik moet ontcijferen. Misschien is het een mysterie dat ik moet oplossen om de rust te vinden die ik zoek. Ik zal blijven zoeken, blijven speuren naar datgene wat ik mis aan het eetgerei. En wie weet, misschien zal ik ooit het antwoord vinden en zal alles op zijn plek vallen. Maar tot die tijd zal ik blijven puzzelen, blijven peinzen over dat ene ontbrekende stukje van de puzzel.