Het was eentonige tocht vooral op de terugweg.
Tijdens een lange wandeling kan het voorkomen dat de omgeving wat eentonig begint te worden, vooral op de terugweg. Zo ook tijdens mijn laatste wandeltocht door het bos. De eerste helft van de tocht was nog interessant, met prachtige uitzichten en diverse flora en fauna. Maar toen ik eenmaal de terugweg begon, begon de omgeving steeds meer op elkaar te lijken.
De bomen langs het pad leken allemaal op elkaar en het geluid van mijn voetstappen was het enige wat ik hoorde. Geen vogelgezang of ruisende bladeren meer, alleen maar stilte. Het voelde alsof ik in een repeterende cyclus zat, steeds hetzelfde stukje natuur voorbij lopend.
Toch probeerde ik mezelf te blijven motiveren door te genieten van de frisse lucht en de rust om me heen. Ik nam de tijd om goed om me heen te kijken en te genieten van de kleine details die ik normaal gesproken over het hoofd zou zien. Zo ontdekte ik bijvoorbeeld een prachtige paddenstoel verscholen tussen de bladeren en hoorde ik het zachte geritsel van een eekhoorn in de verte.
Uiteindelijk kwam ik vermoeid maar voldaan weer thuis aan. Ondanks de eentonigheid van de terugweg, had ik toch genoten van de rust en de stilte van de natuur. Soms is het juist goed om even weg te zijn van alle drukte en gewoon te genieten van de eenvoudige dingen om ons heen. Het was misschien een eentonige tocht, maar wel een die me weer even liet stilstaan en bewust maakte van de schoonheid van de natuur.