Er is niemand meer om al het stromende graan tegen te houden
In een wereld waar de oogst overvloedig is en het graan rijkelijk stroomt, is er niemand meer om het tegen te houden. De velden liggen vol met goudgele halmen die zachtjes wiegen in de wind, klaar om geoogst te worden. Maar waar zijn de handen die het graan zouden moeten verzamelen en opslaan?
De boeren hebben het druk met andere zaken, de arbeiders zijn vertrokken en de machines staan stil. Het graan blijft maar stromen, zonder enige weerstand. Het lijkt wel alsof de natuur haar eigen gang gaat, zonder menselijke interventie.
Maar wat betekent dit voor de oogst? Zal al het graan verloren gaan omdat er niemand is om het te verzamelen? Zal de overvloedige oogst uiteindelijk verloren gaan en verspillen? Of zal de natuur zelf een manier vinden om het graan te behouden en te gebruiken?
Het antwoord is nog onbekend. Maar één ding is zeker: er is niemand meer om al het stromende graan tegen te houden. En alleen de tijd zal uitwijzen wat er zal gebeuren met deze overvloedige oogst, die nu vrijelijk stroomt over de velden.