Het beweeglijke deel van de menselijke schedel wordt niet echt beschouwd als een apart onderdeel, maar eerder als een geheel van verschillende schedelbotten die samenwerken om flexibiliteit en beweging mogelijk te maken. De schedelbotten zijn stevig met elkaar verbonden door gewrichten genaamd schedelnaden, die bekend staan als de suturae.
De menselijke schedel bestaat uit in totaal 22 botten, waarvan 8 botjes de basis van de schedel vormen en 14 deel uitmaken van het aangezicht. Deze botten zijn stevig met elkaar verbonden en vormen een beschermende structuur voor de hersenen en zintuiglijke organen.
Hoewel de schedel in zijn geheel als een solide en onbeweeglijk deel van het lichaam wordt beschouwd, is er wel enige mate van beweging mogelijk. Dit wordt voornamelijk mogelijk gemaakt door de gewrichten tussen de verschillende schedelbotten. De meest bekende gewrichten zijn de kaakgewrichten, die het mogelijk maken om de mond te openen en te sluiten, en de gewrichten tussen de verschillende delen van de schedel die een beperkte mate van beweging toelaten.
De schedelbotten zijn van cruciaal belang voor het beschermen van de hersenen en zintuiglijke organen, en spelen ook een rol bij het ondersteunen van de nek en het gezicht. Hoewel ze over het algemeen als onbeweeglijk worden beschouwd, is er toch enige mate van flexibiliteit en beweging mogelijk dankzij de gewrichten tussen de verschillende botten.
Kortom, hoewel de schedelbotten over het algemeen als een solide en onbeweeglijk deel van het lichaam worden beschouwd, is er toch enige mate van beweging mogelijk dankzij de gewrichten tussen de verschillende botten. Deze flexibiliteit maakt het mogelijk voor de schedel om zich aan te passen aan verschillende bewegingen en posities, terwijl het tegelijkertijd de cruciale rol van bescherming van de hersenen en zintuiglijke organen blijft vervullen.