Staken vreemd genoeg tot alles omvalt. Dat is het onderwerp van deze zesletterige term die de gemoederen bezighoudt in Nederland. Wat betekent het precies en waar komt het vandaan?
Het begrip ‘staken vreemd genoeg tot alles omvalt’ wordt gebruikt om aan te geven dat iemand vasthoudt aan zijn standpunt of handeling, zelfs als dit nadelige gevolgen heeft of tot het instorten van alles kan leiden. Het kan gaan om een persoon die strijdt voor een bepaalde zaak, ongeacht de consequenties, of om een actie die wordt voortgezet ondanks de risico’s.
De oorsprong van deze uitdrukking is niet helemaal duidelijk, maar het lijkt te verwijzen naar een houding van koppigheid en vastberadenheid die grenst aan roekeloosheid. Het kan worden gezien als een vorm van volharding of standvastigheid, maar ook als een vorm van onbuigzaamheid die tot problemen kan leiden.
In de context van bijvoorbeeld een arbeidsconflict kan ‘staken vreemd genoeg tot alles omvalt’ worden gebruikt om aan te geven dat de vakbonden vastbesloten zijn om door te gaan met staken, zelfs als dit grote schade veroorzaakt aan de economie of aan de betrokken bedrijven. Het kan ook worden toegepast op politieke kwesties, waarbij partijen vasthouden aan hun standpunten ongeacht de gevolgen voor het land.
Kortom, ‘staken vreemd genoeg tot alles omvalt’ is een term die aanduidt dat iemand of een groep vasthoudt aan een bepaalde koers, ten koste van alles. Het roept vragen op over de grenzen van volharding en de verantwoordelijkheid die gepaard gaat met het vasthouden aan een standpunt. Het is een term die uitdaagt en intrigeert, en die ons doet nadenken over de prijs die we bereid zijn te betalen voor onze overtuigingen.