Het puzzelwoord dat geassocieerd wordt met tijd en vergankelijkheid is “uurglas”. Dit eeuwenoude instrument symboliseert de eindigheid van de tijd en de vergankelijkheid van het leven.
Het uurglas bestaat uit twee glazen bolvormige reservoirs die verbonden zijn door een smalle hals. In het bovenste reservoir zit zand of fijn poeder dat langzaam door de smalle hals naar het onderste reservoir stroomt. De snelheid waarmee het zand door de hals stroomt, bepaalt de duur van de tijd die wordt gemeten.
Het uurglas wordt vaak gebruikt als symbool voor het verstrijken van de tijd en de vergankelijkheid van het leven. Het beeld van het zand dat langzaam van het ene reservoir naar het andere stroomt, herinnert ons eraan dat de tijd onverbiddelijk voortschrijdt en dat het leven eindig is.
In de literatuur en kunst wordt het uurglas vaak gebruikt als een metafoor voor de vluchtigheid van het leven en de tijdelijkheid van menselijke prestaties. Het herinnert ons eraan dat alles wat we kennen en liefhebben uiteindelijk zal vervagen en verdwijnen.
Het uurglas is ook een veelgebruikt symbool in de memento mori-traditie, die ons eraan herinnert dat we sterfelijk zijn en dat we ons bewust moeten zijn van onze sterfelijkheid. Het herinnert ons eraan om het leven te koesteren en te genieten van elk moment, omdat de tijd onomkeerbaar is en we nooit weten wanneer ons laatste zandkorreltje zal vallen.
Kortom, het uurglas is een krachtig symbool dat ons eraan herinnert om bewust te leven en te genieten van het moment, omdat de tijd snel voorbijgaat en het leven kostbaarder is dan we ons vaak realiseren. Het is een herinnering aan onze vergankelijkheid en de eindigheid van alles wat we kennen en liefhebben.