Een jazzorkest met minstens 12 leden wordt vaak aangeduid met het puzzelwoord ‘big band’. Deze term verwijst naar een grotere jazzformatie die bestaat uit verschillende secties, waaronder blazers, ritmesectie en eventueel zang.
De big band is een van de meest herkenbare en geliefde vormen van jazzmuziek en heeft zijn oorsprong in de jaren 1920 en 1930. Bekende big bands uit deze tijd zijn bijvoorbeeld die van Duke Ellington, Count Basie en Benny Goodman.
Een typische big band bestaat uit ongeveer 12 tot 25 muzikanten, die samen een vol en krachtig geluid creëren. De blazerssectie bestaat vaak uit trompetten, trombones en saxofoons, terwijl de ritmesectie bestaat uit drums, bas en piano.
Het repertoire van een big band bestaat uit swingende arrangementen van jazzstandards en originele composities. De muziek wordt gekenmerkt door strakke arrangementen, complexe harmonieën en virtuoze soli.
Optredens van een big band zijn vaak energiek en meeslepend, met veel ruimte voor improvisatie en interactie tussen de muzikanten. Het is dan ook geen verrassing dat big bands nog steeds populair zijn bij zowel jazzliefhebbers als het brede publiek.
Kortom, een jazzorkest met minstens 12 leden wordt in de puzzelwereld vaak aangeduid met het begrip ‘big band’. Deze muzikale formatie staat bekend om zijn krachtige en swingende geluid en blijft tot op de dag van vandaag geliefd bij muziekliefhebbers over de hele wereld.